Łuszczycowe Zapalenie Stawów – przyczyny i objawy
Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) jest przewlekłą chorobą zapalną, która jest zaliczana do grupy spondyloartropatii zapalnych. W przebiegu ŁZS może dochodzić do zapalenia stawów, przyczepów ścięgnistych i palców oraz stawów krzyżowo-biodrowych i kręgosłupa u osób z towarzyszącą łuszczycą skóry i/lub paznokci. Nasilenie zmian zapalnych w obrębie stawów nie musi być związane z rozległością zmian skórnych. Można wyróżnić następujące rodzaje ŁZS:
Szczyt zachorowań na ŁZS przypada pomiędzy 35 a 45 rokiem życia. ŁZS ma bardzo duży wpływ na jakość życia – poza pogorszeniem się stanu zdrowia fizycznego, bardzo często prowadzi również do pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego i rozwoju depresji.
Łuszczycowe Zapalenie Stawów – stosowane leczenie
W postaciach obwodowych w I linii stosujemy klasyczne syntetyczne leki modyfikujące przebieg choroby (ks LMPCH) jak metotreksat, lefunomid, sulfasalazyna, rzadziej cyklosporyna.
W II linii stosujemy biologiczne leki modyfikujące przebieg choroby (bLMPCH) z grupy inhibitorów TNF- alfa, jak adalimumab, certolizumab, etanercept, golimumamb i infliximab lub leki biologiczne o innym mechanizmie działania jak sekukinumab, ixekizumab i bimekizumab (inhibitor IL-17), ustekinumab (inhibitor IL-12/23) i guselkumab (inhibitor IL-23). Ponadto dostępne są celowane syntetyczne leki modyfikujące przebieg choroby (csLMPCH) jak inhibitory kinaz janusowych (iJAK) – tofacitinib, upadacitinib oraz apremilast – inhibitor PDE4.
Niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ) powinny być stosowane zwłaszcza w postaci osiowej natomiast glikortykosteroidy (GKS) podawane tylko miejscowo tj. dostawowo, w ostrzykiwaniu zapalenia przyczepów ścięgnistych (entesits) i zapalenia palców (dactylitis).